ژنتیک سندرم لینچ
سندرم لینچ یا سرطان کولون غیر پولیپوز ارثی، شایع‌ترین شکل سرطان کولورکتال ارثی است و تقریباً 3–5٪ از کل سرطان‌های روده بزرگ را ایجاد می‌کند. این سندرم ناشی از جهش‌های اتوزومال غالب در ژن‌های اصلی ترمیم عدم تطابق مانند MLH1، MSH2، MSH6 یا PMS2 و همچنین ژن EPCAM است که MSH2 را غیرفعال می‌کند. علاوه بر سرطان کولورکتال، سندرم لینچ با چندین سرطان دیگر از جمله سرطان آندومتر، تخمدان و معده مرتبط است.
الگوی توارث غالب اتوزومال
چرا وضعیت لینچ مهم است؟
علاوه بر سرطان کولورکتال، افراد مبتلا به این بیماری در طول زندگی خطر ابتلا به برخی سرطان‌های دیگر را افزایش می‌دهند. از آنجایی که این یک بیماری ارثی است، اعضای خانواده نیز ممکن است این بیماری را داشته باشند و در معرض خطر باشند.
ا
چگونه سندرم لینچ تشخیص داده می‌شود؟
برای تعیین اینکه آیا سندرم لینچ محتمل است، آزمایش‌های غربالگری ساده می‌توانند بر روی بافت تومور (سرطان) انجام شوند. دو آزمایش رایج عبارتند از آزمایش ناپایداری ریزماهواره (MSI) و آزمایش ایمونوهیستوشیمی (IHC) برای پروتئین‌های اصلی ترمیم عدم تطابق (MMR). نتایج این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا باید آزمایش‌های ژنتیکی خاص‌تری در نظر گرفته شود.
سندرم لینچ و MSI
ناپایداری ریزماهواره بالا (MSI-H) در بافت تومور از علائم این بیماری است. وضعیت MSI-H نشان می‌دهد که بخش‌های خاصی از DNA به نام ریزماهواره‌ها ناپایدار شده‌اند، زیرا پروتئین‌های اصلی ترمیم‌کننده عدم تطابق که خطاها را در طول همانندسازی DNA تصحیح می‌کنند، به درستی کار نمی‌کنند. برای تعیین وضعیت MSI از آزمایش تجزیه و تحلیل DNA استفاده می‌شود.
سندرم لینچ و IHC
ایمونوهیستوشیمی یک آزمایش غربالگری برای تومورهای این بیماری است که به دنبال پروتئین‌های بیان شده توسط ژن‌های اصلی ترمیم عدم تطابق (MMR) می‌گردد. اگر ژن‌ها به درستی کار کنند، پروتئین‌ها وجود خواهند داشت. عدم وجود یک پروتئین ترمیم‌کننده عدم تطابق عمده احتمال وجود این بیماری را افزایش می‌دهد.
