توضیحات

آزمایش Selenium سلنیم برای اندازه‌گیری سطح این عنصر ضروری در خون یا ادرار انجام می‌شود. سلنیم یکی از مواد معدنی مهمی است که در بسیاری از فرآیندهای بیوشیمیایی بدن، مانند عملکرد سیستم ایمنی، تیروئید، و حفاظت سلولی در برابر استرس اکسیداتیو نقش اساسی دارد. این آزمایش اغلب برای ارزیابی کمبود یا مسمومیت سلنیم و همچنین برای بررسی سطح سلنیم در افراد مبتلا به برخی بیماری‌ها انجام می‌شود.

احتیاط‌های لازم

شرایط قبل از آزمایش

ناشتا بودن: معمولاً نیازی به ناشتایی قبل از این آزمایش نیست، اما پزشک ممکن است برای برخی بیماران دستورالعمل‌های خاصی تجویز کند.
مصرف مکمل‌ها و داروها: در صورتی که مکمل‌های سلنیم یا داروهای خاصی مصرف می‌کنید، قبل از آزمایش پزشک را مطلع کنید، زیرا ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد.
اجتناب از برخی مواد غذایی: مصرف زیاد مواد غذایی سرشار از سلنیم مانند آجیل برزیلی یا غذاهای دریایی ممکن است نتایج را تحت تأثیر قرار دهد.

نام‌های دیگر

شناسه ملی

تفسیر

اطلاعات بالینی

نتایج آزمایش

مقادیر طبیعی: سطح طبیعی سلنیم در خون معمولاً بین 70 تا 150 میکروگرم در لیتر (µg/L) است، اما ممکن است بسته به سن، جنسیت و آزمایشگاه‌های مختلف کمی متفاوت باشد.
کمبود سلنیم: سطح سلنیم کمتر از حد طبیعی ممکن است نشان‌دهنده کمبود این عنصر باشد که می‌تواند به ضعف سیستم ایمنی، کاهش متابولیسم تیروئید و خستگی منجر شود.
مسمومیت با سلنیم: اگر سطح سلنیم بالاتر از حد طبیعی باشد، می‌تواند به مسمومیت منجر شود. مسمومیت مزمن با سلنیم علائمی مانند مشکلات پوستی، ریزش مو و اختلالات گوارشی را به همراه دارد.

عوامل تأثیرگذار بر نتایج آزمایش

رژیم غذایی: مصرف زیاد مواد غذایی سرشار از سلنیم، مانند ماهی‌ها، آجیل برزیلی و گوشت قرمز می‌تواند سطح سلنیم خون را بالا ببرد.
داروها: برخی داروها، به‌ویژه داروهای مکمل و ضدافسردگی، ممکن است نتایج را تحت تأثیر قرار دهند.
بیماری‌های زمینه‌ای: شرایطی مانند اختلالات گوارشی و بیماری‌های مزمن کبدی می‌توانند سطح سلنیم را تغییر دهند.