توضیحات

تست Specific Gravity یا وزن مخصوص ادرار، یکی از آزمایش‌های متداول برای اندازه‌گیری غلظت یا چگالی ادرار است. این آزمایش به بررسی توانایی کلیه‌ها در حفظ تعادل آب و الکترولیت‌ها کمک می‌کند و اطلاعاتی در مورد عملکرد کلیه و سطح هیدراتاسیون بدن فرد ارائه می‌دهد.

روش انجام تست

برای انجام این آزمایش، نمونه ادرار بیمار به آزمایشگاه ارسال می‌شود. روش‌های مختلفی برای اندازه‌گیری وزن مخصوص ادرار وجود دارد:

روش دیپ استیک (Dipstick): این روش سریع و آسان است. نوار تست (دیپ استیک) در نمونه ادرار فرو برده می‌شود و رنگ نوار تغییر می‌کند که نشان‌دهنده‌ی غلظت ادرار است.
رفرکتومتر: این روش دقیق‌تر از دیپ استیک است و با اندازه‌گیری میزان شکست نور در ادرار، غلظت را تعیین می‌کند.
هیدرومتر: در این روش، از یک دستگاه شناور برای اندازه‌گیری وزن مخصوص ادرار استفاده می‌شود.

محدودیت‌های تست

این تست به‌تنهایی نمی‌تواند دلیل مشکلات کلیوی یا بیماری‌های دیگر را تشخیص دهد و ممکن است نیاز به آزمایش‌های تکمیلی باشد.
مصرف داروها، مکمل‌ها، و عوامل غذایی می‌توانند بر وزن مخصوص ادرار تأثیر بگذارند.

جمع‌بندی

تست Specific Gravity ادرار برای ارزیابی غلظت و چگالی ادرار و تشخیص عملکرد کلیه‌ها، وضعیت هیدراتاسیون، و برخی بیماری‌ها مفید است. این آزمایش، به عنوان بخشی از ارزیابی جامع‌تر عملکرد کلیه‌ها و وضعیت کلی سلامتی بیمار استفاده می‌شود.

احتیاط‌های لازم

شرایط قبل از آزمایش

پرهیز از مصرف زیاد مایعات و داروهای دیورتیک (مدر) پیش از آزمایش.

نام‌های دیگر

غلظت ادرار، وزن مخصوص ادرار

شناسه ملی

800215

تفسیر

نتایج و تفسیر تست

نتیجه‌ی نرمال برای وزن مخصوص ادرار معمولاً بین 1.005 تا 1.030 است.

وزن مخصوص پایین (کمتر از 1.005): ممکن است نشان‌دهنده‌ی هیدراتاسیون بیش از حد، دیابت بی‌مزه، یا نارسایی کلیه باشد.
وزن مخصوص بالا (بیشتر از 1.030): ممکن است ناشی از کم‌آبی بدن، دیابت، عفونت‌های ادراری یا سایر مشکلات کلیوی باشد.