توضیحات
آزمایش Vancomycin میزان این آنتیبیوتیک را در خون اندازهگیری میکند. پزشکان از این تست برای نظارت بر سطح دارو در بدن و جلوگیری از سمیت یا عدم اثربخشی آن استفاده میکنند. وانکومایسین یک آنتیبیوتیک قوی برای درمان عفونتهای شدید ناشی از باکتریهای مقاوم مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین (MRSA) است. دوز مناسب دارو بسته به شرایط بیمار، عملکرد کلیه و پاسخ به درمان متغیر است. آزمایشگاه فروردین این تست را با دقت بالا و تجهیزات پیشرفته انجام میدهد
احتیاطهای لازم
- سطح وانکومایسین باید در بیماران با بیماری کلیوی با دقت بیشتری کنترل شود.
- مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها، سیکلوسپورین و NSAIDs میتواند سمیت دارو را افزایش دهد.
- بررسی عملکرد کلیه و آزمایش کراتینین سرم و BUN در بیماران تحت درمان طولانیمدت توصیه میشود.
سوالات پرتکرار
✅ چه زمانی باید این آزمایش را انجام داد؟
این تست قبل از تزریق دوز بعدی یا یک تا دو ساعت بعد از تزریق برای تعیین سطح دارو در خون انجام میشود.
✅ آیا برای آزمایش وانکومایسین نیاز به ناشتا بودن است؟
خیر، اما زمان نمونهگیری باید دقیق باشد تا نتیجه صحیح به دست آید.
✅ سطح مناسب وانکومایسین چقدر است؟
بسته به نوع عفونت، سطح تروف بین 10-20 میکروگرم در میلیلیتر و سطح پیک بین 20-40 میکروگرم در میلیلیتر مناسب است.
✅ چگونه میتوان بدون مراجعه حضوری پذیرش این آزمایش را انجام داد؟
میتوانید از طریق واتساپ یا بله به شماره 09362592999 پیام دهید و پذیرش خود را بهصورت آنلاین ثبت کنید.
✅ این آزمایش در آزمایشگاه فروردین چگونه انجام میشود؟
در آزمایشگاه فروردین این تست با دستگاههای پیشرفته و کیتهای استاندارد انجام میشود تا بالاترین دقت ممکن را داشته باشد.
شرایط قبل از آزمایش
بیمار نباید دوز بعدی دارو را قبل از گرفتن نمونه دریافت کند. در صورت بررسی سطح پیک، نمونهگیری باید یک تا دو ساعت پس از تزریق دارو انجام شود. مصرف زیاد مایعات و پایش عملکرد کلیه قبل از آزمایش توصیه میشود.
نامهای دیگر
بررسی غلظت وانکومایسین
شناسه ملی
تفسیر
- سطح کمتر از 10 میکروگرم در میلیلیتر: ممکن است دارو به میزان کافی اثر نداشته باشد.
- سطح بین 10-20 میکروگرم در میلیلیتر: دامنه درمانی مناسب برای بیشتر بیماران است.
- سطح بالاتر از 20 میکروگرم در میلیلیتر: خطر عوارض کلیوی و سمیّت گوش افزایش مییابد.
اطلاعات بالینی
سطح وانکومایسین تروف (پایینترین سطح دارو در خون) معمولاً بین 10 تا 20 میکروگرم در میلیلیتر در بیماران با عفونت شدید متغیر است. سطح پیک (بالاترین سطح دارو پس از تزریق) معمولاً 20 تا 40 میکروگرم در میلیلیتر است. سطوح بالاتر از حد مجاز ممکن است باعث نارسایی کلیه و آسیب گوش (اوتوتوکسیسیتی) شود.
