آلبومین CSF

تست آلبومین در مایع مغزی-نخاعی (CSF) یک ابزار کلیدی در ارزیابی وضعیت سیستم عصبی مرکزی است. آلبومین یک پروتئین است که معمولاً در خون وجود دارد و در شرایط نرمال، مقادیر کمتری از آن به CSF منتقل می‌شود. تفسیر بالینی تست آلبومین CSF می‌تواند اطلاعات مهمی درباره وضعیت سیستم عصبی و وجود اختلالات مختلف ارائه دهد.

تفسیر نتایج:

1. مقادیر نرمال:
   • مقادیر نرمالاین آزمایش معمولاً بین 15 تا 45 میلی‌گرم در لیتر است. در این حالت، معمولاً نشانه‌ای از اختلال در ناحیه خون-مغز وجود ندارد.
2. افزایش آلبومین:
   • عفونت‌ها: افزایش آلبومین ممکن است به دلیل عفونت‌های ویروسی، باکتریایی یا قارچی باشد. این افزایش معمولاً با دیگر نشانگرهای التهابی نیز همراه است.
   • اختلالات خودایمنی: در بیماری‌های خودایمنی مثل ام اس، آلبومین ممکن است افزایش یابد.
   • نقص در سد خونی-مغزی: آسیب به سد خونی-مغزی، که می‌تواند ناشی از تروما یا بیماری‌های مغزی باشد، نیز ممکن است به افزایش آلبومین منجر شود.
3. نسبت آلبومین CSF به سرم:
   • محاسبه نسبت آلبومین CSF به آلبومین سرم می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری ارائه دهد. نسبت بالاتر از 5% می‌تواند نشانه‌ای از اختلال در انتقال آلبومین از سرم به CSF باشد.

موارد بالینی:

• مننژیت: در مننژیت باکتریایی، میزان این آزمایش ممکن است به طور قابل توجهی افزایش یابد.
• سکته مغزی: افزایش آلبومین ممکن است در سکته‌های مغزی نیز مشاهده شود.
• بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی: در بیماری‌هایی مانند آتروفی عضلانی پیشرفته یا ام اس، ممکن است میزان آلبومین افزایش یابد.