بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک که به عنوان بیماری عروق کرونر قلب یا بیماری شریان محیطی تعریف شده است، فرض می شود که منشأ آترواسکلروتیک دارد و علت اصلی عوارض و مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت است. شرایط شایع در دیابت نوع ۲ ( بعنوان مثال فشار خون بالا و یا اختلالات چربی خون) عوامل خطر واضحی برای آترواسکلروزیس هستند و خود دیابت خطر مستقلی را ایجاد می کند.
مطالعات متعدد اثربخشی کنترل عوامل خطر قلبی عروقی فردی را در پیشگیری یا کند کردن آترواسکلروزیس در افراد مبتلا به دیابت نشان داده اند. علاوه بر این، هنگامی که چندین عامل خطر قلبی عروقی (قندخون، فشار خون و کنترل چربی) به طور همزمان مورد توجه قرار می گیرند، مزایای زیادی مشاهده می شود.
نارسایی قلبی یکی دیگر از دلایل اصلی عوارض و مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی است. انجمن دیابت آمریکا (ADA) یک گزارش جامع درخصوص خلاصه کردن راهنمایی غربالگری، تشخیص و درمان افراد مبتلا به دیابت تهیه کرده است. مطالعات اخیر نشان داده است که میزان نارسایی قلبی تصادفی در بیمارستان در افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با افراد بدون دیابت دو برابر بیشتر است.
برای پیشگیری و مدیریت هر دوبیماری آترواسکلروزیس و نارسایی قلبی، عوامل خطر قلبی عروقی باید به طور سیستماتیک حداقل سالانه در همه افراد مبتلا به دیابت ارزیابی شود. این عوامل خطر شامل مدت زمان دیابت، چاقی/اضافه وزن، فشار خون بالا، اختلالات چربی خون، سیگار کشیدن، سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر زودرس، بیماری مزمن کلیوی و وجود آلبومینوری است.
یک درمانی جامع که شامل رویکردهای متعدد و همزمان مبتنی بر شواهد برای مراقبت است، باعث خطرات پیامدهای میکروواسکولار از جمله عوارض کلیوی، رتینوپاتی، عصبی و قلبی عروقی می شود. مدیریت قندخون، فشار خون و چربی ها و ترکیب درمان های خاص با مزایای بهبود پیامدهای قلبی عروقی و کلیوی (به صورت جداگانه) بعنوان اصول اساسی کاهش خطر جهانی دیابت در نظر گرفته می شود.
کالج آمریکایی قلب و عروق با همکاری انجمن دیابت آمریکا
