چکاپ کامل

آزمایش CBC یا شمارش کامل سلول‌های خونی، آزمایشی است که اطلاعات کاملی درباره سلول‌های خونی فرد ارائه می‌دهد. این آزمایش، تعداد گلبول‌های سفید خون، گلبول‌های قرمز خون، پلاکت‌ها، غلظت هموگلوبین و هماتوکریت را اندازه‌گیری می‌کند.

آزمایش CBC چه زمانی انجام می‌شود؟

آزمایش CBC ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• به عنوان بخشی از معاینه فیزیکی روتین
• برای بررسی علائمی مانند خستگی، ضعف، تب یا کبودی آسان
• برای نظارت بر یک بیماری از پیش موجود، مانند کم خونی یا عفونت
• برای ارزیابی سلامت فرد قبل از جراحی

آزمایش CBC چگونه انجام می‌شود؟

آزمایش CBC یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان، مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می‌گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش CBC چه چیزی را نشان می‌دهند؟

نتایج آزمایش CBC می‌تواند اطلاعات زیادی در مورد سلامت فرد ارائه دهد. برخی از موارد مهمی که نتایج CBC می‌تواند نشان دهد عبارتند از:

• تعداد گلبول‌های قرمز خون: تعداد گلبول‌های قرمز خون می‌تواند نشان دهد که آیا فرد کم خون است یا خیر.
• غلظت هموگلوبین: غلظت هموگلوبین می‌تواند نشان دهد که آیا فرد کم خون است یا خیر.
• هماتوکریت: هماتوکریت می‌تواند نشان دهد که آیا فرد کم خون است یا خیر.
• تعداد گلبول‌های سفید خون: تعداد گلبول‌های سفید خون می‌تواند نشان دهد که آیا فرد عفونت دارد یا خیر.
• تعداد پلاکت‌ها: تعداد پلاکت‌ها می‌تواند نشان دهد که آیا فرد در معرض خطر خونریزی است یا خیر.

تفسیر نتایج آزمایش CBC

تفسیر نتایج آزمایش CBC باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش CBC را در context تاریخچه پزشکی و سایر عوامل مرتبط تفسیر خواهد کرد.

محدودیت‌های آزمایش CBC

آزمایش CBC یک آزمایش بسیار مفید است، اما محدودیت‌هایی نیز دارد. به عنوان مثال، آزمایش CBC نمی‌تواند همه بیماری‌ها را تشخیص دهد.

• شمارش کامل خون: تست درمان شمارش کامل خون یا هموگرام که در اصطلاح پزشکی به آن CBC می‌گویند، آزمایشی است که اطلاعات کلّی دربارهٔ سلول‌های خونی فرد ارائه می‌دهد، هموگرام تعداد گلبول‌های سفید خون، گلبول‌های قرمز خون، پلاکت‌ها، غلظت هموگلوبین و هماتوکریت را اندازه می‌گیرد.

آزمایش ESR (سرعت رسوب گلبول قرمز)

آزمایش ESR یا سرعت رسوب گلبول قرمز، آزمایشی است که برای اندازه‌گیری سرعت رسوب گلبول‌های قرمز در خون انجام می‌شود. این آزمایش به طور غیرمستقیم میزان التهاب در بدن را نشان می‌دهد.

آزمایش ESR چه زمانی انجام می‌شود؟

آزمایش ESR ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• برای بررسی علائمی مانند تب، خستگی، درد مفاصل یا تورم
• برای تشخیص یا نظارت بر بیماری‌های التهابی، مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس یا بیماری التهابی روده
• برای بررسی عفونت
• برای پیگیری اثربخشی درمان

آزمایش ESR چگونه انجام می‌شود؟

آزمایش ESR یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان، مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می‌گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش ESR چه چیزی را نشان می‌دهند؟

نتایج آزمایش ESR به عنوان میلی‌متر در ساعت (mm/h) گزارش می‌شود. به طور کلی، ESR بالاتر از 20 میلی‌متر در ساعت در زنان و 15 میلی‌متر در ساعت در مردان نشان‌دهنده التهاب در بدن است.

تفسیر نتایج آزمایش ESR

تفسیر نتایج آزمایش ESR باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش ESR را در context تاریخچه پزشکی و سایر عوامل مرتبط تفسیر خواهد کرد.

محدودیت‌های آزمایش ESR

آزمایش ESR یک آزمایش غیر اختصاصی است، به این معنی که می‌تواند در شرایط مختلفی غیر از التهاب بالا باشد. به عنوان مثال، ESR می‌تواند در افراد باردار، افراد مسن و افراد سیگاری بالا باشد.

آزمایش اوره خون (Blood Urea Nitrogen – BUN)

آزمایش اوره خون آزمایشی است که میزان اوره موجود در خون را اندازه گیری می کند. اوره محصول جانبی تجزیه پروتئین در بدن است و توسط کبد ساخته می شود. کلیه ها وظیفه دفع اوره از خون را به ادرار بر عهده دارند.

آزمایش اوره خون چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش اوره خون ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• برای بررسی عملکرد کلیه: میزان بالای اوره خون می تواند نشان دهنده مشکل در عملکرد کلیه باشد.
• برای بررسی کم آبی بدن: کم آبی بدن می تواند منجر به افزایش سطح اوره خون شود.
• برای نظارت بر درمان بیماری های خاص: پزشک ممکن است از آزمایش اوره خون برای نظارت بر درمان بیماری هایی مانند نارسایی کلیه یا خونریزی داخلی استفاده کند.
• به عنوان بخشی از معاینات قبل از عمل جراحی: ممکن است برای ارزیابی کلی عملکرد کلیه و آمادگی فرد برای جراحی، آزمایش اوره خون انجام شود.

آزمایش Blood Urea اوره خون چگونه انجام می شود؟

آزمایش اوره خون یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

آزمایش اسید اوریک (Uric Acid)

آزمایش Uric Acid اسید اوریک آزمایشی است که میزان اسید اوریک موجود در خون را اندازه گیری می کند. اسید اوریک محصول نهایی متابولیسم پورین در بدن است و توسط کلیه ها از خون دفع می شود.

آزمایش Uric Acid اسید اوریک چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش اسید اوریک ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• تشخیص و غربالگری نقرس: بالا بودن سطح اسید اوریک خون (هایپراوریسمی) می تواند منجر به نقرس شود، نوعی آرتریت التهابی که باعث درد و تورم مفاصل می شود.
• تشخیص و ارزیابی سنگ کلیه: اسید اوریک می تواند در ادرار فوق اشباع شود و منجر به تشکیل سنگ کلیه شود.
• بررسی سایر اختلالات مرتبط با متابولیسم پورین: مانند سندروم لِش-نیهان (Lesch-Nyhan syndrome)
• بررسی عملکرد کلیه: برای ارزیابی عملکرد کلیه به ویژه در صورت ابتلا به بیماری های زمینه ای مانند دیابت یا فشار خون بالا.
• نظارت بر درمان: برای بررسی اثر بخشی درمان های مرتبط با نقرس یا سایر اختلالات مرتبط با اسید اوریک

محدودیت های آزمایش اسید اوریک

آزمایش اسید اوریک به تنهایی نمی تواند تشخیص قطعی هیچ بیماری را بدهد. بلکه ممکن است نشان دهنده وجود مشکل باشد و برای تشخیص دقیق تر، انجام آزمایشات دیگری نیز ممکن است لازم باشد.

آزمایش TG تری‌گلیسرید چیست؟

آزمایش TG تری گلیسرید یک تست خونی است که برای اندازه‌گیری سطح چربی‌های موجود در خون انجام می‌شود. تری‌گلیسریدها نوعی چربی هستند که در بدن از طریق غذاهای مصرفی به‌ویژه مواد غذایی حاوی چربی و کربوهیدرات‌ها تولید می‌شوند. این چربی‌ها در خون گردش کرده و توسط بدن به عنوان منبع انرژی ذخیره می‌شوند. سطح بالای تری‌گلیسرید ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و دیگر مشکلات مرتبط با عروق خونی را افزایش دهد.

آزمایش کلسترول (Chol)

آزمایش کلسترول ، آزمایشی است که میزان کل کلسترول موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. کلسترول نوعی چربی است که در بدن شما برای ساخت سلول های سالم، هورمون ها و برخی مواد دیگر مورد نیاز است.

با اینکه کلسترول برای بدن ضروری است، بالا بودن سطح کل کلسترول خون می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند سکته مغزی و حمله قلبی را افزایش دهد.

آزمایش کلسترول چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش کلسترول ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی سلامت قلب و عروق: به طور کلی، برای بزرگسالان بالای 20 سال توصیه می شود که به طور منظم آزمایش کلسترول انجام دهند.
• تشخیص و ارزیابی بیماری های قلبی عروقی: در صورت ابتلا به بیماری قلبی عروقی یا داشتن ریسک فاکتورهای آن، ممکن است نیاز به بررسی و نظارت بر سطح کلسترول خون باشد.
• بررسی و تنظیم درمان چربی خون: برای افرادی که تحت درمان با داروهای کاهش دهنده کلسترول قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش کلسترول انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی دارو را بررسی و در صورت نیاز دوز دارو را تنظیم کند.

آزمایش کلسترول چگونه انجام می شود؟

آزمایش کلسترول یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش کلسترول چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش کلسترول به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) گزارش می شود. محدوده مطلوب برای کل کلسترول خون ممکن است بسته به سن، جنس و سایر عوامل خطر فرد کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• مطلوب: کمتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر (5.2 میلی مول در لیتر)
• مرزی بالا: 200 تا 239 میلی گرم در دسی لیتر (5.2 تا 6.2 میلی مول در لیتر)
• بالا: 240 تا 299 میلی گرم در دسی لیتر (6.2 تا 7.8 میلی مول در لیتر)
• بسیار بالا: 300 میلی گرم در دسی لیتر (7.8 میلی مول در لیتر) یا بالاتر

تفسیر نتایج آزمایش کلسترول

تفسیر نتایج آزمایش کلسترول باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش کلسترول را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

علاوه بر کل کلسترول، پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را برای بررسی اجزای مختلف کلسترول، مانند:

• LDL (کلسترول بد): کلسترولی که در عروق خونی رسوب می کند و خطر انسداد عروق را افزایش می دهد.
• HDL (کلسترول خوب): کلسترولی که به دفع LDL از خون کمک می کند.

با در نظر گرفتن کل کلسترول به همراه LDL و HDL، پزشک می تواند تصویر کامل تری از وضعیت چربی خون فرد به دست آورد و در صورت نیاز، برنامه درمانی مناسب را برای کنترل چربی خون و کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی تجویز کند.

آزمایش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)

آزمایش HDL یا کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا، آزمایشی است که میزان کلسترول موجود در لیپوپروتئین های با چگالی بالا (HDL) را در خون شما اندازه گیری می کند. لیپوپروتئین ها مولکول هایی هستند که چربی ها را در خون حمل می کنند.

HDL اغلب به عنوان “کلسترول خوب” شناخته می شود زیرا تصور می شود که به دفع کلسترول LDL (“کلسترول بد”) از خون کمک می کند و از تجمع آن در دیواره رگ های خونی جلوگیری می کند. در نتیجه، سطوح بالاتر HDL با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته مغزی مرتبط است.

آزمایش HDL چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش HDL به عنوان بخشی از پنل چربی خون انجام می شود که شامل:

• کل کلسترول (Chol)
• LDL (کلسترول بد)
• تری گلیسرید (TG)

این پنل به طور کلی برای موارد زیر انجام می شود:

• بررسی سلامت قلب و عروق: به خصوص برای افراد در معرض خطر بالای بیماری قلبی، مانند افراد با سابقه خانوادگی، فشار خون بالا، دیابت یا چاقی.
• ارزیابی ریسک ابتلا به بیماری های قلبی عروقی: در کنار سایر عوامل خطر، سطح HDL در ارزیابی کلی ریسک فرد در نظر گرفته می شود.
• نظارت بر درمان چربی خون: برای بررسی اثر بخشی داروهای کاهنده کلسترول و تنظیم دوز دارو در صورت نیاز.

آزمایش HDL چگونه انجام می شود؟

آزمایش HDL یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش HDL چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش HDL به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میلی مول در لیتر (mmol/L) گزارش می شود. محدوده مطلوب برای HDL:

• بالای 60 میلی گرم در دسی لیتر (1.55 میلی مول در لیتر) مطلوب در نظر گرفته می شود.
• مقادیر کمتر از 40 میلی گرم در دسی لیتر (1.04 میلی مول در لیتر) پایین در نظر گرفته می شود و با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی همراه است.

تفسیر نتایج آزمایش HDL

تفسیر نتایج آزمایش HDL باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش HDL را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، به خصوص در کنار نتایج کل کلسترول، LDL و تری گلیسرید، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش HDL

آزمایش HDL به تنهایی برای تشخیص یا پیش بینی قطعی بیماری قلبی عروقی کافی نیست. بلکه سطح HDL در کنار سایر عوامل خطر و نتایج آزمایشات دیگر در نظر گرفته می شود تا پزشک بتواند تصویر کامل تری از وضعیت فرد به دست آورد و در صورت نیاز، برنامه درمانی مناسب را برای حفظ سلامت قلب و عروق تجویز کند.

آزمایش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)

آزمایش LDL یا کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (Low-Density Lipoprotein)، آزمایشی است که میزان کلسترول موجود در لیپوپروتئین های با چگالی کم (LDL) را در نمونه خون شما اندازه گیری می کند. لیپوپروتئین ها، مولکول هایی هستند که چربی ها را در خون حمل می کنند.

LDL اغلب به عنوان “کلسترول بد” شناخته می شود زیرا در عروق خونی رسوب می کند و می تواند منجر به تصلب شرایین (سخت شدن عروق) و بیماری های قلبی عروقی مانند سکته مغزی و حمله قلبی شود.

آزمایش LDL چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش LDL ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی سلامت قلب و عروق: به طور کلی، همراه با سایر آزمایشات چربی خون مانند کلسترول تام و HDL برای ارزیابی ریسک بیماری های قلبی عروقی انجام می شود.
• تشخیص و ارزیابی بیماری های قلبی عروقی: در صورت ابتلا به بیماری قلبی عروقی یا داشتن ریسک فاکتورهای آن، ممکن است نیاز به بررسی و نظارت بر سطح کلسترول LDL خون باشد.
• نظارت بر درمان چربی خون: برای افرادی که تحت درمان با داروهای کاهش دهنده کلسترول قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش LDL انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی دارو را بررسی و در صورت نیاز دوز دارو را تنظیم کند.

آزمایش LDL چگونه انجام می شود؟

آزمایش LDL به دو روش انجام می شود:

1. اندازه گیری مستقیم: در این روش، مقدار LDL به طور مستقیم در آزمایشگاه اندازه گیری می شود. این روش دقیق ترین روش برای اندازه گیری LDL است.
2. محاسبه: در این روش، LDL با استفاده از فرمول Friedewald از مقادیر کلسترول تام، HDL و تری گلیسرید محاسبه می شود. این روش ارزان تر و ساده تر از روش اندازه گیری مستقیم است، اما دقت کمتری دارد.

نتایج آزمایش LDL چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش LDL به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میلی مول در لیتر (mmol/L) گزارش می شود. به طور کلی:

• مطلوب: کمتر از 130 میلی گرم در دسی لیتر (3.37 میلی مول در لیتر)
• مرزی بالا: 130 تا 159 میلی گرم در دسی لیتر (3.37 تا 4.14 میلی مول در لیتر)
• بالا: 160 تا 189 میلی گرم در دسی لیتر (4.14 تا 4.89 میلی مول در لیتر)
• بسیار بالا: 190 میلی گرم در دسی لیتر (4.89 میلی مول در لیتر) یا بالاتر

تفسیر نتایج آزمایش LDL

تفسیر نتایج آزمایش LDL باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش LDL را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

مقادیر بالای LDL با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی همراه است. با این حال، تفسیر نتایج باید به صورت جامع و با در نظر گرفتن سایر عوامل خطر مانند:

• سطح HDL
• کل کلسترول تام
• فشار خون
• سیگار کشیدن
• دیابت
• سابقه خانوادگی بیماری قلبی

انجام شود.

آزمایش SGOT (AST)

آزمایش SGOT یا AST (Aspartate Aminotransferase) آزمایشی است که میزان آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز را در خون شما اندازه گیری می کند. این آنزیم در سلول های مختلف بدن از جمله کبد، قلب، عضلات و گلبول های قرمز وجود دارد.

آزمایش SGOT چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش SGOT ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• تشخیص و بررسی آسیب کبدی: بالا بودن سطح SGOT در خون می تواند نشان دهنده آسیب کبدی باشد.
• تشخیص و بررسی بیماری های قلبی: بالا بودن سطح SGOT در خون می تواند نشان دهنده آسیب قلبی مانند سکته قلبی باشد.
• تشخیص و بررسی آسیب عضلانی: بالا بودن سطح SGOT در خون می تواند نشان دهنده آسیب عضلانی مانند رابدومیولیز باشد.
• بررسی عوارض جانبی برخی داروها: برخی داروها می توانند به کبد آسیب برسانند و سطح SGOT را در خون افزایش دهند.
• بررسی قبل از عمل جراحی: قبل از عمل جراحی، ممکن است آزمایش SGOT برای بررسی سلامت عمومی بیمار انجام شود.

آزمایش SGOT چگونه انجام می شود؟

آزمایش SGOT یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش SGOT چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش SGOT به واحد در لیتر (U/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای SGOT ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی: 10 تا 40 U/L

تفسیر نتایج آزمایش SGOT

تفسیر نتایج آزمایش SGOT باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش SGOT را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش SGOT

• غیر اختصاصی بودن: بالا بودن سطح SGOT می تواند نشان دهنده آسیب به کبد، قلب، عضلات یا سایر اندام ها باشد.
• عدم دقت در تشخیص: آزمایش SGOT به تنهایی برای تشخیص قطعی هیچ بیماری کافی نیست.

آزمایش SGPT (ALT)

آزمایش SGPT یا ALT (Alanine Aminotransferase) آزمایشی است که میزان آنزیم آلانین آمینوترانسفراز را در خون شما اندازه گیری می کند. این آنزیم در سلول های کبدی (هپاتوسیت ها) وجود دارد.

آزمایش SGPT چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش SGPT ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• تشخیص و بررسی آسیب کبدی: بالا بودن سطح SGPT در خون می تواند نشان دهنده آسیب کبدی باشد.
• بررسی سلامت کبد: به عنوان بخشی از آزمایش های چکاپ منظم
• تشخیص و بررسی بیماری های کبدی: مانند هپاتیت، سیروز کبدی و بیماری کبد چرب
• بررسی عوارض جانبی برخی داروها: برخی داروها می توانند به کبد آسیب برسانند و سطح SGPT را در خون افزایش دهند.
• بررسی قبل از عمل جراحی: قبل از عمل جراحی، ممکن است آزمایش SGPT برای بررسی سلامت عمومی بیمار انجام شود.

آزمایش SGPT چگونه انجام می شود؟

آزمایش SGPT یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش SGPT چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش SGPT به واحد در لیتر (U/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای SGPT ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی: 7 تا 56 U/L

تفسیر نتایج آزمایش SGPT

تفسیر نتایج آزمایش SGPT باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش SGPT را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش SGPT

• غیر اختصاصی بودن: بالا بودن سطح SGPT می تواند نشان دهنده آسیب به کبد باشد، اما می تواند به دلیل آسیب به عضلات یا سایر اندام ها نیز باشد.
• عدم دقت در تشخیص: آزمایش SGPT به تنهایی برای تشخیص قطعی هیچ بیماری کافی نیست.

آزمایش کراتینین

آزمایش کراتینین، آزمایشی است که میزان کراتینین موجود در خون را اندازه گیری می کند. کراتینین محصول زائد متابولیسم عضلات است و توسط کلیه ها از خون دفع می شود.

آزمایش کراتینین چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش کراتینین ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی عملکرد کلیه: افزایش سطح کراتینین خون می تواند نشان دهنده مشکل در عملکرد کلیه باشد.
• تشخیص یا نظارت بر بیماری های کلیوی: پزشک ممکن است از آزمایش کراتینین برای تشخیص یا نظارت بر بیماری هایی مانند نارسایی کلیوی یا glomerulonephritis استفاده کند.
• بررسی کم آبی بدن: کم آبی بدن می تواند منجر به افزایش سطح کراتینین خون شود.
• نظارت بر درمان بیماری های خاص: پزشک ممکن است از آزمایش کراتینین برای نظارت بر درمان بیماری هایی مانند فشار خون بالا یا دیابت استفاده کند.
• به عنوان بخشی از معاینات قبل از عمل جراحی: ممکن است برای ارزیابی کلی عملکرد کلیه و آمادگی فرد برای جراحی، آزمایش کراتینین انجام شود.

آزمایش کراتینین چگونه انجام می شود؟

آزمایش کراتینین یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش کراتینین چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش کراتینین به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میکرومول در لیتر (μmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای کراتینین خون بسته به سن، جنس و عضله فرد متفاوت است، اما به طور کلی بین 0.7 تا 1.3 میلی گرم در دسی لیتر برای مردان و 0.6 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر برای زنان می باشد.

• مقادیر بالای کراتینین: می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد:
  • بیماری کلیوی
  • کم آبی بدن
  • انسداد مجاری ادراری
  • مصرف برخی داروها
  • افزایش توده عضلانی
• مقادیر پایین کراتینین: کمتر شایع است، اما می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد:
  • سوء تغذیه
  • بیماری کبد
  • بارداری

تفسیر نتایج آزمایش کراتینین

تفسیر نتایج آزمایش کراتینین باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش کراتینین را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش کراتینین:

آزمایش کراتینین به تنهایی نمی تواند تشخیص قطعی هیچ بیماری را بدهد. بلکه ممکن است نشان دهنده وجود مشکل باشد و برای تشخیص دقیق تر، انجام آزمایشات دیگری نیز ممکن است لازم باشد.

آزمایش قند خون ناشتا (FBS)

آزمایش FBS یا قند خون ناشتا، آزمایشی است که میزان قند (گلوکز) موجود در خون شما را پس از حداقل 8 ساعت ناشتا اندازه گیری می کند. قند خون، انرژی اصلی سلول های بدن شما را تامین می کند و از تجزیه کربوهیدرات های موجود در غذا در بدن به دست می آید.

آزمایش FBS چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش FBS ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• تشخیص و غربالگری دیابت: بالا بودن سطح قند خون ناشتا می تواند نشان دهنده دیابت نوع 2 یا پیش دیابت باشد.
• بررسی ریسک ابتلا به دیابت: افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت مانند افراد چاق، افراد با سابقه خانوادگی دیابت یا زنان مبتلا به دیابت بارداری، ممکن است به طور منظم آزمایش FBS انجام دهند.
• نظارت بر کنترل دیابت در افراد مبتلا: برای ارزیابی اثر بخشی درمان و تنظیم دوز داروهای دیابت.

آزمایش FBS چگونه انجام می شود؟

آزمایش FBS یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش FBS چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش FBS به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای قند خون ناشتا ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• طبیعی: کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر (5.6 میلی مول در لیتر)
• پیش دیابت: بین 100 تا 125 میلی گرم در دسی لیتر (5.6 تا 6.9 میلی مول در لیتر)
• دیابت: 126 میلی گرم در دسی لیتر (7.0 میلی مول در لیتر) یا بالاتر

تفسیر نتایج آزمایش FBS

تفسیر نتایج آزمایش FBS باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش FBS را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش FBS

آزمایش FBS به تنهایی برای تشخیص قطعی دیابت کافی نیست. در برخی موارد، ممکن است نیاز به انجام آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) برای تایید تشخیص دیابت باشد.

آزمایش Alkaline Phosphatase آلکالن فسفاتاز

آزمایش ALK که با نام‌های آزمایش فسفاتاز قلیایی یا ALP نیز شناخته می‌شود، آزمایشی است که میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) را در خون شما اندازه گیری می‌کند. این آنزیم در بافت‌های مختلف بدن از جمله کبد، استخوان، روده و جفت زنان باردار یافت می‌شود.

آزمایش ALK چه زمانی انجام می‌شود؟

آزمایش Alkaline Phosphatase آلکالن فسفاتاز ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی سلامت کبد و صفرا: بالا بودن سطح ALP در خون می‌تواند نشان دهنده آسیب کبدی یا انسداد مجاری صفراوی باشد.
• بررسی سلامت استخوان: بالا بودن سطح ALP در خون می‌تواند نشان دهنده بیماری‌های استخوانی مانند پوکی استخوان یا بیماری پاژه باشد.
• تشخیص و بررسی سرطان: افزایش سطح ALP می‌تواند در برخی از سرطان‌ها، مانند سرطان کبد و سرطان استخوان، رخ دهد.
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با داروهایی هستند که می‌توانند به کبد آسیب برسانند، ممکن است به طور منظم آزمایش ALP انجام شود.
• بررسی بارداری: در دوران بارداری، سطح ALP به طور طبیعی افزایش می‌یابد.

آزمایش ALK چگونه انجام می‌شود؟

آزمایش ALK یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می‌گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش ALK چه چیزی را نشان می‌دهند؟

نتایج آزمایش ALK به واحد در لیتر (U/L) گزارش می‌شود. محدوده طبیعی برای ALP ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی: 30 تا 120 U/L

تفسیر نتایج آزمایش ALK

تفسیر نتایج آزمایش ALK باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش ALK را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت‌های آزمایش ALK

• غیر اختصاصی بودن: بالا بودن سطح ALP می‌تواند نشان دهنده مشکلات مختلفی در بدن باشد.
• عدم دقت در تشخیص: آزمایش ALK به تنهایی برای تشخیص قطعی هیچ بیماری کافی نیست.

آزمایش سدیم (Na)

آزمایش سدیم یا Na میزان سدیم موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. سدیم یک الکترولیت مهم است که برای بسیاری از عملکردهای بدن از جمله تعادل مایعات، تنظیم فشار خون و عملکرد عصبی و عضلانی ضروری است.

آزمایش سدیم چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش سدیم ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم
• تشخیص و بررسی کمبود سدیم (هیپوناترمی): می تواند ناشی از عواملی مانند اسهال، استفراغ، تعریق بیش از حد و مصرف برخی داروها باشد.
• تشخیص و بررسی افزایش سدیم (هیپرناترمی): می تواند ناشی از عواملی مانند کم آبی بدن، نارسایی کلیه و مصرف برخی داروها باشد.
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با داروهایی هستند که می توانند سطح سدیم را در خون تحت تاثیر قرار دهند.
• تشخیص و بررسی بیماری های خاص: مانند نارسایی قلبی، نارسایی کلیوی و سندرم کوشینگ

آزمایش سدیم چگونه انجام می شود؟

آزمایش سدیم یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش سدیم چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش سدیم به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میلی مول در لیتر (mmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای سدیم ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی: 135 تا 145 میلی گرم در دسی لیتر (3.6 تا 3.9 میلی مول در لیتر)

تفسیر نتایج آزمایش سدیم

تفسیر نتایج آزمایش سدیم باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش سدیم را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش سدیم

• عدم دقت در تشخیص: آزمایش سدیم به تنهایی برای تشخیص قطعی هیچ بیماری کافی نیست.

آزمایش پتاسیم

آزمایش پتاسیم (K) میزان پتاسیم موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. پتاسیم یک الکترولیت مهم است که برای بسیاری از عملکردهای بدن از جمله:

• انتقال سیگنال های عصبی
• انقباض عضلات
• تنظیم فشار خون

ضروری است.

آزمایش پتاسیم چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش پتاسیم ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم
• تشخیص و بررسی کمبود پتاسیم (هیپوکالمی): می تواند ناشی از عواملی مانند اسهال، استفراغ، تعریق بیش از حد و مصرف برخی داروها باشد.
• تشخیص و بررسی افزایش پتاسیم (هیپرکالمی): می تواند ناشی از عواملی مانند نارسایی کلیه، کم آبی بدن و مصرف برخی داروها باشد.
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با داروهایی هستند که می توانند سطح پتاسیم را در خون تحت تاثیر قرار دهند.
• تشخیص و بررسی بیماری های خاص: مانند نارسایی قلبی، نارسایی کلیوی و برخی اختلالات هورمونی

آزمایش پتاسیم چگونه انجام می شود؟

آزمایش پتاسیم یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش پتاسیم چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش پتاسیم به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میلی مول در لیتر (mmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای پتاسیم ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی: 3.5 تا 5.0 میلی گرم در دسی لیتر (3.5 تا 5.0 میلی مول در لیتر)

تفسیر نتایج آزمایش پتاسیم

تفسیر نتایج آزمایش پتاسیم باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش پتاسیم را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش پتاسیم

• عدم دقت در تشخیص: آزمایش پتاسیم به تنهایی برای تشخیص قطعی هیچ بیماری کافی نیست.

آزمایش آهن (Fe)

آزمایش آهن (Fe) میزان آهن موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. آهن یک ماده معدنی ضروری است که برای بسیاری از عملکردهای بدن از جمله:

• تشکیل گلبول های قرمز که اکسیژن را به تمام سلول های بدن حمل می کنند.
• عملکرد برخی آنزیم ها
• تقویت سیستم ایمنی بدن

ضروری است.

آزمایش آهن چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش آهن ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی کم خونی: کم خونی ناشی از کمبود آهن یکی از شایع ترین انواع کم خونی است. علائم کم خونی می تواند شامل خستگی، ضعف، رنگ پریدگی پوست، سردرد و تپش قلب باشد.
• بررسی خونریزی های داخلی: خونریزی های داخلی مکرر می تواند منجر به کمبود آهن شود.
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با داروهای کمبود آهن قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش آهن انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی دارو را بررسی و در صورت نیاز دوز دارو را تنظیم کند.
• بررسی قبل از عمل جراحی: در برخی موارد، قبل از عمل جراحی ممکن است آزمایش آهن انجام شود تا اطمینان حاصل شود که فرد سطح آهن کافی در خون دارد.
• بارداری: در دوران بارداری، نیاز به آهن افزایش می یابد و ممکن است برای بررسی کمبود آهن آزمایش آهن انجام شود.

آزمایش آهن چگونه انجام می شود؟

آزمایش آهن یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش آهن چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش آهن به میکروگرم در دسی لیتر (μg/dL) یا نانومول در لیتر (nmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای آهن ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• مردان: 70 تا 160 μg/dL (10.0 تا 23.2 nmol/L)
• زنان (غیر باردار): 50 تا 170 μg/dL (7.2 تا 24.8 nmol/L)
• زنان (باردار): 30 تا 90 μg/dL (4.3 تا 13.0 nmol/L)

تفسیر نتایج آزمایش آهن

تفسیر نتایج آزمایش آهن باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش آهن را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش آهن

• عدم دقت در تشخیص: آزمایش آهن به تنهایی برای تشخیص قطعی کم خونی کافی نیست.
• سطح آهن در خون می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • عفونت
  • التهاب
  • قاعدگی

آزمایش فریتین (Ferritin)

آزمایش فریتین میزان پروتئینی به نام فریتین را در خون شما اندازه گیری می کند. فریتین، آهن را در سلول های بدن ذخیره می کند.

آزمایش فریتین چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش فریتین ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• تشخیص و بررسی کم خونی: به خصوص کم خونی ناشی از کمبود آهن، زیرا سطح پایین فریتین نشان دهنده ذخایر آهن کم در بدن است.
• تشخیص و بررسی مسمومیت با آهن: سطح بالای فریتین می تواند نشان دهنده تجمع بیش از حد آهن در بدن (هموکروماتوز) باشد.
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با داروهای کمبود آهن قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش فریتین انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی دارو را بررسی و در صورت نیاز دوز دارو را تنظیم کند.
• بررسی التهاب های مزمن: سطوح بالای فریتین در بدن می تواند با برخی از بیماری های التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید نیز همراه باشد.

آزمایش فریتین چگونه انجام می شود؟

آزمایش فریتین یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش فریتین چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش فریتین به نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا میکروگرم در لیتر (µg/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای فریتین ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• مردان: 13 تا 150 ng/mL (22.5 تا 267 µg/L)
• زنان (غیر باردار): 11 تا 120 ng/mL (19.8 تا 216 µg/L)
• زنان (باردار): 15 تا 150 ng/mL (26.7 تا 267 µg/L)

تفسیر نتایج آزمایش فریتین

تفسیر نتایج آزمایش فریتین باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش فریتین را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش فریتین

• عدم دقت در تشخیص: آزمایش فریتین به تنهایی برای تشخیص قطعی کم خونی یا مسمومیت با آهن کافی نیست.
• سطح فریتین در خون می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • عفونت
  • التهاب
  • بیماری های مزمن

آزمایش TIBC (Total Iron Binding Capacity)

آزمایش ظرفیت کل اتصال به آهن (Total Iron Binding Capacity – TIBC) میزان پروتئینی به نام ترانسفرین را در خون شما اندازه گیری می کند. ترانسفرین، اصلی ترین پروتئینی است که آهن را در خون حمل می کند.

آزمایش TIBC به طور معمول همراه با آزمایش آهن (Fe) انجام می شود تا اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت آهن بدن به دست آید.

این آزمایش چگونه انجام می شود؟

آزمایش TIBC یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج این آزمایش چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش TIBC به میکروگرم در دسی لیتر (μg/dL) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای این تست ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی: 250 تا 450 میکروگرم در دسی لیتر (µg/dL)

محدودیت ها

• عدم دقت در تشخیص: آزمایش TIBC به تنهایی برای تشخیص قطعی کم خونی یا مسمومیت با آهن کافی نیست.
• سطح TIBC در خون می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • عفونت
  • التهاب
  • بیماری های مزمن
  • بارداری

تغییر می کند

آزمایش T3 چیست؟

آزمایش T3 میزان هورمون تری‌یدوتیرونین (T3) را در خون اندازه‌گیری می‌کند. این هورمون توسط غده تیروئید تولید شده و در کنار T4 نقش مهمی در کنترل متابولیسم بدن ایفا می‌کند. بررسی سطح این هورمون می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره عملکرد تیروئید و تشخیص مشکلات مرتبط با آن فراهم کند.

آزمایش T4 چیست؟

آزمایش T4 میزان هورمون تیروکسین را در خون اندازه‌گیری می‌کند. هورمون T4 به‌همراه T3 توسط غده تیروئید تولید شده و نقشی اساسی در تنظیم متابولیسم بدن دارد. بررسی سطح این هورمون می‌تواند به پزشکان کمک کند تا عملکرد تیروئید را بهتر ارزیابی کرده و مشکلات احتمالی آن را شناسایی کنند.

آزمایش TSH چیست؟

آزمایش TSH یا هورمون تحریک‌کننده تیروئید برای اندازه‌گیری سطح هورمون TSH در خون انجام می‌شود. این هورمون توسط غده هیپوفیز در مغز تولید شده و به غده تیروئید دستور می‌دهد تا هورمون‌های تیروئیدی T3 و T4 را ترشح کند. هورمون‌های T3 و T4 نقش حیاتی در متابولیسم، انرژی، دما و سلامت عمومی بدن دارند.

آزمایش کلسیم (Calcium)

آزمایش کلسیم میزان کلسیم موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. کلسیم یک ماده معدنی ضروری است که برای بسیاری از عملکردهای بدن، از جمله:

• استحکام استخوان ها و دندان ها
• انقباض عضلات
• انتقال پیام های عصبی
• تنظیم ضربان قلب
• لخته شدن خون

مهم است که سطح کلسیم در خون شما در حد متعادل باشد.

آزمایش کلسیم چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش کلسیم ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی علائم احتمالی کمبود کلسیم یا مسمومیت با کلسیم:
  • کمبود کلسیم: علائم کمبود کلسیم می تواند شامل:
    • پوکی استخوان
    • اسپاسم عضلانی
    • بی حسی و سوزن سوزن شدن
    • ضعف
    • افسردگی
    • تشنج
  • مسمومیت با کلسیم: علائم مسمومیت با کلسیم می تواند شامل:
    • تهوع و استفراغ
    • یبوست
    • ضعف
    • گیجی
    • اختلال در ریتم قلب
    • سنگ کلیه
  • بررسی و نظارت بر برخی از بیماری ها: مانند:
    • بیماری های کلیوی
    • بیماری های تیروئید
    • برخی از سرطان ها
  • ارزیابی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم

آزمایش کلسیم چگونه انجام می شود؟

آزمایش کلسیم یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش کلسیم چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش کلسیم به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای کلسیم ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی برای کلسیم کل: 8.5 تا 10.5 میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL)

تفسیر نتایج آزمایش کلسیم

تفسیر نتایج آزمایش کلسیم باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش کلسیم را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش کلسیم:

• سطح کلسیم در خون تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • مصرف غذا و دارو
  • استراحت در بستر برای مدت طولانی
  • بارداری

می باشد.

آزمایش فسفر  (PHOS)

آزمایش فسفات (PHOS) میزان فسفات (فسفر) موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. فسفات یک ماده معدنی ضروری برای بسیاری از عملکردهای بدن، از جمله:

• استحکام استخوان ها و دندان ها
• تولید انرژی
• عملکرد عضلات و اعصاب
• حفظ تعادل الکترولیت ها در خون

مهم است که سطح فسفات در خون شما در حد متعادل باشد.

آزمایش فسفات چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش فسفات ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی علائم احتمالی کمبود فسفات یا افزایش فسفات:
  • کمبود فسفات: علائم کمبود فسفات می تواند شامل:
    • ضعف عضلانی
    • بی حسی و سوزن سوزن شدن
    • کاهش اشتها
    • استخوان درد
    • ضعف استخوان ها (پوکی استخوان)
  • افزایش فسفات: علائم افزایش فسفات در خون معمولاً وجود ندارد، اما در موارد شدید می تواند منجر به:
    • تهوع و استفراغ
    • ضعف
    • خستگی
    • لرزش
    • تشنج
    • کما
  • بررسی و نظارت بر برخی از بیماری ها: مانند:
    • بیماری های کلیوی
    • بیماری های تیروئید
    • کمبود ویتامین D
    • برخی از سرطان ها
  • ارزیابی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم

آزمایش فسفات چگونه انجام می شود؟

آزمایش فسفات یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش فسفات چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش فسفات به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میلی مول در لیتر (mmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای فسفات ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی برای فسفات: 2.5 تا 4.5 میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا 0.81 تا 1.45 میلی مول در لیتر (mmol/L)

تفسیر نتایج آزمایش فسفات

تفسیر نتایج آزمایش فسفات باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش فسفات را در context تاریخچه پزشکی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش فسفات:

• سطح فسفات در خون تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • مصرف غذا و دارو
  • بیماری
  • بارداری

می باشد

آزمایش ویتامین D3 (کلسیفرول)

آزمایش ویتامین D3 یا کلسیفرول میزان این ویتامین محلول در چربی را در خون شما اندازه گیری می کند. ویتامین D برای بسیاری از عملکردهای بدن، از جمله:

• استحکام استخوان ها و دندان ها: ویتامین D به جذب کلسیم از روده کمک می کند، که برای استخوان سازی و حفظ استحکام استخوان ها و دندان ها ضروری است.
• عملکرد سیستم ایمنی: ویتامین D به عملکرد سلول های سیستم ایمنی بدن کمک می کند و در مبارزه با عفونت ها نقش دارد.
• سلامت عضلات: ویتامین D به عملکرد و سلامت عضلات کمک می کند.
• کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری ها: برخی از مطالعات نشان می دهند که ویتامین D ممکن است در کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری ها مانند بیماری های قلبی، دیابت نوع 2 و برخی سرطان ها نقش داشته باشد.

آزمایش ویتامین D3 چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش ویتامین D3 ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی کمبود ویتامین D: علائم کمبود ویتامین D ممکن است در ابتدا وجود نداشته باشد، اما در صورت کمبود شدید می تواند منجر به:
  • ضعف استخوان ها (پوکی استخوان)
  • درد استخوان و کمر
  • ضعف عضلانی
  • افسردگی
  • مشکلات در بهبود زخم

• افراد در معرض خطر کمبود ویتامین D مانند:

  • افرادی که در معرض نور خورشید به اندازه کافی قرار نمی گیرند.
  • افراد دارای پوست تیره.
  • افراد چاق.
  • افرادی که مشکلات گوارشی خاصی دارند که بر جذب چربی تأثیر می گذارد.
  • سالمندان.
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با مکمل های ویتامین D قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش ویتامین D3 انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی درمان را بررسی و در صورت نیاز دوز دارو را تنظیم کند.
• ارزیابی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم

آزمایش ویتامین D3 چگونه انجام می شود؟

آزمایش ویتامین D3 یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش ویتامین D3 چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش ویتامین D3 به نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا نانومول در لیتر (nmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای ویتامین D3 ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• کمبود ویتامین D: کمتر از 20 نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا کمتر از 50 نانومول در لیتر (nmol/L)
• کمبود خفیف ویتامین D: 20 تا 30 نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا 50 تا 75 نانومول در لیتر (nmol/L)
• سطح کافی ویتامین D: 30 تا 50 نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا 75 تا 125 نانومول در لیتر (nmol/L)
• سطوح بالای ویتامین D: بیش از 50 نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا بیش از 125 نانومول در لیتر (nmol/L) (مسمومیت با ویتامین D نادر است)

تفسیر نتایج آزمایش ویتامین D3

تفسیر نتایج آزمایش ویتامین D3 باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش ویتامین D3 را در context تاریخچه پزشکی، عوامل خطر کمبود ویتامین D و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

آزمایش بیلی روبین (Bilirubin)

آزمایش بیلی روبین میزان رنگدانه زرد رنگ به نام بیلی روبین را در خون شما اندازه گیری می کند. بیلی روبین در اثر تجزیه طبیعی گلبول های قرمز در بدن شما تولید می شود. سپس کبد بیلی روبین را پردازش و از طریق صفرا به روده دفع می کند.

آزمایش بیلی روبین چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش بیلی روبین اغلب اولین آزمایش برای بررسی عملکرد کبد و تشخیص بیماری های کبدی است و ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی علائم و نشانه های بیماری کبد: مانند:
  • زردی پوست و چشم (یرقان)
  • خستگی
  • تهوع و استفراغ
  • درد شکم
  • تیره شدن ادرار
  • کم رنگ شدن مدفوع
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که مبتلا به بیماری کبدی هستند، ممکن است به طور منظم آزمایش بیلی روبین انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی درمان را بررسی کند.
• بررسی برخی از بیماری های دیگر: مانند:
  • کم خونی همولیتیک (تجزیه بیش از حد گلبول های قرمز)
  • هپاتیت (التهاب کبد)
  • سیروز کبدی (اسکار شدید کبد)
  • انسداد مجاری صفراوی

آزمایش بیلی روبین چگونه انجام می شود؟

آزمایش بیلی روبین یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

انواع آزمایش بیلی روبین:

دو نوع اصلی آزمایش بیلی روبین وجود دارد:

• بیلی روبین کل (Total bilirubin): این آزمایش، کل بیلی روبین موجود در خون را اندازه گیری می کند، که شامل بیلی روبین مستقیم (conjugated) و غیر مستقیم (unconjugated) می شود.
• بیلی روبین مستقیم (conjugated bilirubin): این آزمایش، به طور خاص، بیلی روبین متصل شده به مولکول دیگری (معمولا اسید گلوکورونیک) را که توسط کبد پردازش شده و آماده دفع است را اندازه گیری می کند.

نتایج آزمایش بیلی روبین چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش بیلی روبین به میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میکرومول در لیتر (μmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای بیلی روبین ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی برای بیلی روبین کل: 0.3 – 1.0 mg/dL (5.1 – 17.1 μmol/L)
• محدوده طبیعی برای بیلی روبین مستقیم: 0.1 – 0.3 mg/dL (1.7 – 5.1 μmol/L)

تفسیر نتایج آزمایش بیلی روبین

تفسیر نتایج آزمایش بیلی روبین باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش بیلی روبین را در context تاریخچه پزشکی، علائم و نشانه های بالینی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش بیلی روبین:

• سطوح بیلی روبین در خون می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • برخی داروها
  • بارداری
  • کم آبی بدن
  • گرسنگی طولانی مدت

آزمایش بیلی روبین به تنهایی برای تشخیص بیماری کبد کافی نیست.

آزمایش ادرار (Urine Analysis)

آزمایش ادرار  Urine Analysis یک بررسی تشخیصی ادرار برای ارزیابی جنبه‌های مختلف عملکرد کلیه، سلامت کلی و تشخیص برخی بیماری‌ها است. این آزمایش معمولاً به عنوان بخشی از معاینات روتین سلامت، در دوران بارداری، قبل از عمل جراحی، یا زمانی که پزشک به وجود مشکلاتی در دستگاه ادراری یا کلیه ها مشکوک باشد، انجام می شود.

آزمایش ادرار چه چیزی را بررسی می کند؟

• عملکرد کلیه: با بررسی اینکه کلیه ها به درستی مواد زائد و مایعات اضافی را از خون فیلتر می کنند یا خیر.
• سلامت کلی: با بررسی وجود عفونت، دیابت، کم آبی بدن و برخی بیماری های دیگر.
• تشخیص بیماری: با بررسی وجود خون، سلول ها، کریستال ها، پروتئین و سایر مواد غیر طبیعی در ادرار.

آزمایش ادرار چگونه انجام می شود؟

• نمونه گیری: ادرار در یک ظرف استریل جمع آوری می شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به نمونه گیری ادرار تمیز باشد که در آن فرد باید ابتدا ناحیه تناسلی را تمیز کند و سپس مقدار کمی از ادرار را دور بریزد و سپس نمونه اصلی را جمع آوری کند.
• آزمایش در آزمایشگاه: نمونه ادرار به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد بررسی های مختلف قرار گیرد. این بررسی ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
  • بررسی فیزیکی: بررسی رنگ، شفافیت و بوی ادرار
  • بررسی شیمیایی: بررسی وجود مواد مختلف مانند گلوکز، پروتئین، خون، نیترات و غیره
  • بررسی میکروسکوپی: بررسی وجود سلول های خونی، باکتری ها، قارچ ها و کریستال ها

نتایج آزمایش ادرار چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• رنگ، شفافیت و بوی ادرار: تغییرات در رنگ، شفافیت و بوی ادرار می تواند نشان دهنده برخی از مشکلات باشد. به عنوان مثال، ادرار تیره رنگ ممکن است نشان دهنده کم آبی بدن باشد و ادرار کدر ممکن است نشان دهنده عفونت دستگاه ادراری باشد.
• pH ادرار: pH ادرار نشان دهنده اسیدی یا قلیایی بودن ادرار است. تغییرات در pH ادرار می تواند با برخی از بیماری ها مانند عفونت یا سنگ کلیه همراه باشد.
• وجود گلوکز: وجود گلوکز در ادرار می تواند نشان دهنده دیابت باشد.
• وجود پروتئین: وجود پروتئین در ادرار می تواند نشان دهنده آسیب کلیه یا سایر مشکلات باشد.
• وجود خون: وجود خون در ادرار می تواند نشان دهنده عفونت، سنگ کلیه یا سایر مشکلات باشد.
• وجود سلول های خونی، باکتری ها، قارچ ها و کریستال ها: وجود این موارد در ادرار می تواند نشان دهنده عفونت، سنگ کلیه یا سایر مشکلات باشد.

تفسیر

تفسیر نتایج آزمایش ادرار باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش ادرار را در context تاریخچه پزشکی، علائم و نشانه های بالینی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد

آزمایش ادرار کشت و آنتی بیوتیک (Urine Culture & Sensitivity – UCLS)

آزمایش ادرار کشت و آنتی بیوتیک (کشت ادرار) یک روش مهم برای تشخیص عفونت‌های دستگاه ادراری است. این آزمایش شامل دو مرحله است:

1. کشت ادرار:
این مرحله برای شناسایی باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌های موجود در ادرار انجام می‌شود.

2. آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی:
در این مرحله، مشخص می‌شود باکتری‌های شناسایی‌شده به کدام آنتی بیوتیک‌ها حساس هستند.

کشت ادرار (Urine Culture) چه زمانی انجام می‌شود؟

آزمایش کشت ادرار در موارد زیر ضروری است:

• تشخیص عفونت دستگاه ادراری (UTI):
  علائم شامل:

  • سوزش ادرار
  • تکرر ادرار
  • احساس فوریت
  • وجود خون در ادرار (hematuria)
  • درد یا ناراحتی در ناحیه لگن
• بررسی علت تب:
  به‌ویژه در کودکان و سالمندان.
• نظارت بر درمان عفونت:
  برای ارزیابی اثربخشی آنتی بیوتیک‌ها.
• بررسی افراد در معرض خطر:
  مانند افراد با سوند دائمی یا دیابتی.

چگونه کشت ادرار (Urine Culture) انجام می‌شود؟

برای انجام کشت ادرار، نمونه ادرار باید به‌درستی جمع‌آوری شود. مراحل عبارتند از:

1. تمیز کردن ناحیه تناسلی با دستمال مرطوب.
2. دور ریختن مقداری از ادرار و جمع‌آوری نمونه اصلی در ظرف استریل.

نمونه به آزمایشگاه ارسال می‌شود. در آنجا، روی محیط کشت قرار می‌گیرد تا باکتری‌ها رشد کنند. سپس باکتری‌ها شناسایی و آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی انجام می‌شود.

نتایج آزمایش کشت ادرار (Urine Culture) چه چیزهایی را نشان می‌دهند؟

نتایج شامل موارد زیر است:

• کشت ادرار:

  • مثبت: وجود باکتری‌ها در نمونه
  • منفی: عدم وجود باکتری‌ها

• آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی:
  نشان‌دهنده حساسیت باکتری‌ها به انواع مختلف آنتی بیوتیک‌ها.

تفسیر نتایج آزمایش کشت ادرار (Urine Culture)

تفسیر نتایج باید توسط متخصص بهداشت انجام شود. پزشک بر اساس نتایج و تاریخچه پزشکی، آنتی بیوتیک مناسب را تجویز خواهد کرد.

آزمایش مدفوع (Stool Exam)

آزمایش مدفوع، که به اختصار S/E (Stool Examination) نیز نامیده می شود، مجموعه ای از آزمایش ها است که روی نمونه مدفوع انجام می شود تا به تشخیص برخی شرایط موثر بر دستگاه گوارش کمک کند.

آزمایش مدفوع برای چه مواردی انجام می شود؟

آزمایش مدفوع معمولاً برای بررسی علائم و نشانه های عفونت گوارشی انجام می شود، مانند:

• اسهال طولانی مدت (بیش از دو هفته)
• وجود خون یا مخاط در مدفوع
• درد شکم (گرفتگی)
• تهوع و استفراغ
• تب
• کاهش وزن بدون دلیل

این آزمایش همچنین ممکن است برای بررسی و پیگیری برخی از بیماری های دیگر مانند:

• بیماری التهابی روده (IBD)
• سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
• کم خونی
• سوء جذب (مشکل در جذب مواد مغذی از غذا)

آزمایش مدفوع چه چیزی را بررسی می کند؟

آزمایش مدفوع می تواند موارد زیر را بررسی کند:

• وجود انگل ها و لارو (کرم های بالغ نشده) آنها: برخی از انگل ها مانند کرم های سوزنی، کرم قلابدار و کرم کدو می توانند در روده زندگی کنند و باعث ایجاد مشکلات گوارشی شوند.
• وجود گلبول های سفید خون: وجود گلبول های سفید خون در مدفوع می تواند نشان دهنده التهاب یا عفونت در دستگاه گوارش باشد.
• وجود خون مخفی: وجود خون در مدفوع با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست، اما می تواند با آزمایش مدفوع تشخیص داده شود. خون مخفی در مدفوع می تواند نشانه ای از زخم، التهاب یا تومور در دستگاه گوارش باشد.
• چربی ها: وجود چربی در مدفوع می تواند نشان دهنده سوء جذب چربی باشد.
• بررسی pH (اسیدیته یا قلیایی بودن) مدفوع: تغییر در pH مدفوع می تواند با برخی از مشکلات گوارشی همراه باشد.

آزمایش مدفوع چگونه انجام می شود؟

برای انجام آزمایش مدفوع، لازم است نمونه مدفوع در منزل جمع آوری شود. پزشک دستورالعمل های لازم برای جمع آوری و نگهداری نمونه را به شما ارائه خواهد کرد. به طور کلی، نمونه مدفوع باید در ظرف مخصوصی که توسط آزمایشگاه ارائه شده است، جمع آوری شود و در یخچال نگهداری شود تا به آزمایشگاه تحویل داده شود.

در آزمایشگاه، نمونه مدفوع تحت آزمایش های مختلفی قرار می گیرد، از جمله:

• بررسی میکروسکوپی: برای بررسی وجود انگل ها، گلبول های سفید خون، خون و سایر اجسام غیر طبیعی.
• آزمایش های شیمیایی: برای بررسی وجود خون مخفی، چربی و سایر مواد.

نتایج آزمایش مدفوع چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش مدفوع ممکن است موارد زیر را نشان دهد:

• مثبت: این نتیجه نشان دهنده وجود باکتری ها، انگل ها، خون، یا سایر موارد غیر طبیعی در نمونه مدفوع است.
• منفی: این نتیجه نشان دهنده عدم وجود موارد غیر طبیعی در نمونه مدفوع است.

تفسیر نتایج آزمایش مدفوع

تفسیر نتایج آزمایش مدفوع باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش مدفوع را در context تاریخچه پزشکی، علائم و نشانه های بالینی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

بر اساس نتایج آزمایش، پزشک در صورت لزوم، اقدامات تشخیصی یا درمانی بعدی را برای شما تجویز خواهد کرد.

ملاحظات:

• آزمایش مدفوع به تنهایی ممکن است برای تشخیص قطعی برخی از بیماری ها کافی نباشد و انجام آزمایش های تکمیلی ممکن است نیاز باشد.
• مهم است که قبل از انجام آزمایش مدفوع، پزشک خود را در مورد هر گونه دارو یا مکملی که مصرف می کنید، مطلع سازید، زیرا برخی از داروها می توانند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند.

آزمایش ویتامین B12

آزمایش ویتامین B12 میزان ویتامین B12 موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. ویتامین B12 یک ویتامین ضروری برای بسیاری از عملکردهای بدن، از جمله:

• تولید گلبول های قرمز خون: ویتامین B12 برای ساخت گلبول های قرمز خون که اکسیژن را در سراسر بدن حمل می کنند، ضروری است.
• عملکرد سیستم عصبی: ویتامین B12 برای عملکرد صحیح سیستم عصبی ضروری است.
• تولید DNA: ویتامین B12 برای تولید DNA، ماده ای که اطلاعات ژنتیکی را در سلول ها ذخیره می کند، ضروری است.

آزمایش ویتامین B12 چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش ویتامین B12 ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی علائم کمبود ویتامین B12: علائم کمبود ویتامین B12 می تواند شامل:
  • خستگی
  • ضعف
  • تنگی نفس
  • رنگ پریدگی پوست
  • درد و سوزن سوزن شدن در دست ها و پاها
  • مشکلات حافظه و تمرکز
  • افسردگی
• افراد در معرض خطر کمبود ویتامین B12: مانند:
  • افراد گیاهخوار و وگان
  • افراد مسن
  • افراد مبتلا به مشکلات گوارشی
  • افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با مکمل های ویتامین B12 قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش ویتامین B12 انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی درمان را بررسی کند.
• ارزیابی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم

آزمایش ویتامین B12 چگونه انجام می شود؟

آزمایش ویتامین B12 یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش ویتامین B12 چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش ویتامین B12 به پیکوگرم در میلی لیتر (pg/mL) یا نانومول در لیتر (nmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای ویتامین B12 ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی برای ویتامین B12: 200 – 900 pg/mL یا 147 – 663 nmol/L
• کمبود ویتامین B12: کمتر از 200 pg/mL یا 147 nmol/L

تفسیر نتایج آزمایش ویتامین B12

تفسیر نتایج آزمایش ویتامین B12 باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش ویتامین B12 را در context تاریخچه پزشکی، علائم و نشانه های بالینی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش ویتامین B12:

• سطح ویتامین B12 در خون تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • مصرف غذا و دارو
  • بیماری
  • بارداری

توجه:

• در برخی از منابع، به جای عبارت “آزمایش ویتامین B12″، از عبارت “آزمایش B12” نیز استفاده می شود. هر دو عبارت به یک آزمایش اشاره دارند.

آزمایش اسید فولیک (Folic Acid)

آزمایش اسید فولیک میزان اسید فولیک (ویتامین B9) موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. اسید فولیک برای بسیاری از عملکردهای بدن، از جمله:

• تولید گلبول های قرمز خون: اسید فولیک برای ساخت گلبول های قرمز خون که اکسیژن را در سراسر بدن حمل می کنند، ضروری است.
• تولید DNA: اسید فولیک برای تولید DNA، ماده ای که اطلاعات ژنتیکی را در سلول ها ذخیره می کند، ضروری است.
• رشد و نمو جنین: اسید فولیک برای رشد و نمو طبیعی جنین در دوران بارداری بسیار مهم است.

آزمایش اسید فولیک چه زمانی انجام می شود؟

آزمایش اسید فولیک ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• بررسی علائم کمبود اسید فولیک: علائم کمبود اسید فولیک می تواند شامل:
  • خستگی
  • ضعف
  • رنگ پریدگی پوست
  • تنگی نفس
  • زخم های دهان
  • اسهال
  • افسردگی
• زنان باردار : کمبود اسید فولیک در دوران بارداری می تواند منجر به نقص های مادرزادی در جنین شود، به همین دلیل، به طور ویژه برای زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند، توصیه می شود که سطح اسید فولیک خون خود را بررسی کنند.
• افراد در معرض خطر کمبود اسید فولیک: مانند:
  • افراد مبتلا به سوء تغذیه
  • افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری التهابی روده یا اعتیاد به الکل
  • افراد مسن
  • افرادی که داروهای خاصی مصرف می کنند، مانند داروهای ضد تشنج
• بررسی و نظارت بر درمان: برای افرادی که تحت درمان با مکمل های اسید فولیک قرار دارند، ممکن است به طور منظم آزمایش اسید فولیک انجام شود تا پزشک بتواند میزان اثر بخشی درمان را بررسی کند.
• ارزیابی سلامت کلی: به عنوان بخشی از چکاپ منظم

آزمایش اسید فولیک چگونه انجام می شود؟

آزمایش اسید فولیک یک آزمایش ساده است که در آن، یک متخصص بهداشت و درمان مقدار کمی خون را از بازوی شما، معمولاً از وریدی در داخل آرنج شما، می گیرد. نمونه خون سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

نتایج آزمایش اسید فولیک چه چیزی را نشان می دهند؟

نتایج آزمایش اسید فولیک به نانوگرم در میلی لیتر (ng/mL) یا نانومول در لیتر (nmol/L) گزارش می شود. محدوده طبیعی برای اسید فولیک ممکن است بسته به آزمایشگاه و عوامل دیگر کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی:

• محدوده طبیعی برای اسید فولیک: 4.0 – 20.0 ng/mL یا 14.7 – 73.3 nmol/L
• کمبود اسید فولیک: کمتر از 3.0 ng/mL یا 11.0 nmol/L

تفسیر نتایج آزمایش اسید فولیک

تفسیر نتایج آزمایش اسید فولیک باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان انجام شود. متخصص بهداشت و درمان، نتایج آزمایش اسید فولیک را در context تاریخچه پزشکی، علائم و نشانه های بالینی و سایر آزمایشات انجام شده، تفسیر خواهد کرد.

محدودیت های آزمایش اسید فولیک:

• سطح اسید فولیک در خون تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند:
  • مصرف غذا و دارو
  • بیماری
  • بارداری